Sunday, January 06, 2008

رویایی دارم


"اعتقاد داریم که آمریکا به سیاهپوستان چکی بی محل داده است. چکی بدون پشتوانه. اما ما قبول نداریم که بانک عدالت آمریکا ورشکست شده است. ما آمده ایم که چکمان را نقد کنیم. چکی که عندالمطالبه به ما ثروت آزادی و امنیت عدالت خواهد داد"

با دیدن باراک اوباما در رالی ریاست جمهوری آمریکا و با دیدن هیلاری کلینتون احساس می کنم امیدی هست که ما آدمها حتی احمقترین هامون هم روزی آدم بشیم. آدم وقتی سخنرانی مارتین لوترکینگ رو می شنوه باور نمی کنه که این توی آمریکای 50 سال پیش باشه. مهمتر از اون باور نمی کنه اون رویای زیبا داره به حقیقت می پیونده و آدمها اونقدر عاقل شدند که جدای از رنگ پوست و نژاد و جنسیت به محتوای حرف آدمها اهمیت می دهند.برای من هیچ فرقی نمی کنه کی رئیس جمهور آمریکا بشه. اما برام مهمه که به چشم ببینم رویاهای بشر می تونه به حقیقت بپیونده. به امید روزی که رویاهای ما هم برای وطن عزیزمون دیگه رویا نباشند.

پ.ن. کمی حوصله کنید واین سخنرانی که از زیباترین سخنرانی های تاریخ آمریکاست را ببینید. حتما لذت می برید.

4 comments:

Anonymous said...

من مدت هاست که به قول خودت دیگه دلم نمی خواد قهرمان باشم . رویاهام هم شده به اندازه قد و قواره چهار دیواری خودم ...

Anonymous said...

ولی من هنوز فکر می کنم تا اون موقع خیلی مونده که همه آدمها جدای از نژاد و رنگ و جنس فقط به محتوای حرفها اهمیت بدن
به امید اون روز

ADal said...

درسته که من نمی خوام قهرمان باشم ولی رویاهام رو هنوز نگه داشتم. کمی بزرگتر از چهار دیواری اطرافم. (آخه چهار دیواری ما 50 متره. خودمون هم به زور توش جا می شیم)

Anonymous said...

منظورم از چهاردیواری اطرافم، اندازه قلب و روحمه ... اندازه فهم و شعورمه... توی این چهار دیواری سیاست جا نداره ، واقعا جا نداره . یه مدت قاطی این کارها شدم، دیدم هیچی نمی فهمم. در واقع نمی فهمم پشت داستان هایی که می بینم چیه. برای همین، الان فقط به اندازه فهم خودم هارت و پورت می کنم!
ایشالا خونه ویلایی هم می خرید... کم کم!