نمی دونم چرا وبلاگهای دور و برم پر شده از افسوس و غم. فکر کنم به خاطر هوا باشه. این چند روزه یک چرخ تو لینکهای این دور و بر بزنید می تونید برای پانزده سال آینده سوژه گریه جمع کنید. اما ما فعلا راسخ و استوار از دست غم ها در می ریم. یعنی در که نمی رم ولی نمی رم در خونه غم رو بزنم بگم بیا منو بغل کن. دوری و دوستی! تا حضرت حق چه خواهد!
یک دو روزی دست نگه دارید و کار احمقانه ای نکنید (همون خودکشی سابق) قول می دم خودم هوای گرم مدیترانه ای براتون بفرستم . یک آشنا دارم خونش لب ساحل مدیترانه است ....
2 comments:
chashm ! sabr mikonim
بنده که دائم الشنگ هستم کماکان ! ( دائم الشنگ : آن که دائم شنگول است بی غر و غررر )
Post a Comment