ایشون نمی فهمند

خرد شدن هیچ انسانی جالب نیست. اما در مورد سیاست مدارها با این موضوع موافق نیستم. هیچ چیزی زیباتر از زمانی نیست که سیاستمداری رسما اعلام می کند مصرف شکرش را زیاد خواهد کرد. من رو متهم نکنید که زبونم لال منظورم اینه که سیاست مدارها توی طبقه بندی انسان ها نمی گنجند. بالاخره این کلمه اینقدر گسترده است که هر جانوری رو میشه توش جا داد. اما وقتی سیاست مداری رسما اعلام میکنه گه خوردم (که همه می دونیم چقدر صداقت توی حرفاش موج می زنه) یعنی سیستم داره درست کار می کنه. یعنی قدرت افکار عمومی به اندازه کافی زیاده. مثلا وقتی آقای هاکابی سیاست مدار محبوب جمهوری خواه ها که 15 سال پیش اعلام می کرد آدمهایی که ایدز دارند باید از بقیه مردم جدا بشوند، الان اعلام می کنه اون موقع نمی دونسته ایدز از راه معاشرت های اجتماعی منتقل نمیشه و شده طرفدار افزایش بودجه حمایت از مبتلایان به ایدزآدم می فهمه که افکار عمومی و آزادی مطبوعات چطوری باعث میشه سیستم اصلاح بشه. البته ایشون حرفهای دیگه ای هم زدند که بعدا دوستان مجبور شدند شکرش رو بهش بدند. حالا که بحث سیاسی شد این افاضه بدزبان و این پست نیک آهنگ رو هم ببنید و حالش رو ببرید. در مورد دومی یک پست جدا می گذارم.